OVER MIJ
Effe voorstellen: de schrijver.
Wie ben ik? Mijn naam is Jan Lodder, geboren (1948) en getogen in Ridderkerk, een gemeente op het Zuid-Hollandse eiland IJsselmonde. Thans woon ik in een boerendorp in België, net over de grens ter hoogte van Maastricht. In mijn jeugd ben ik Hervormd opgevoed, waarbij mijn ouders in de toenmalige Hervormde Gereformeerde Bond Wilhelminakerk in Slikkerveer ter kerke gingen. Ik dus ook, totdat ik officieel m’n eigen weg kon gaan. Dat was in die tijd als je op je 21e ‘kind af’ was, zoals mijn vader dat altijd uitdrukte. Voor mij betekende dat een einde van de kerkgang, omdat de inhoud van wat er vanaf de kansel met alle goede bedoelingen tot mij kwam, mij niet meer overtuigde. Ik studeerde inmiddels medicijnen in Rotterdam, en had daar ook wel m’n handen vol aan; zelfs op zondag. Als er ouderlingenbezoek bij ons thuis was, werd altijd wel de vraag gesteld waarom zoon Jan niet meer in de kerk kwam. ‘Ach’, zei mijn moeder dan, ‘hij heeft het ook zo druk met z’n studie’. Dat klopte wel, maar was niet de reden. Dat wisten mijn ouders ook wel, maar ruzie hebben ze er nooit om gemaakt. Ik had lieve, verstandige ouders; een echt godsgeschenk. De echte reden had te maken met de onmogelijkheid nog langer rationaliteit en een geloofsinhoud die daar diametraal tegenover stond, beide voor waar en waardevol te houden. En net als voor de Kerk, sloot ook voor mij het één het ander uit. Toen ik na mijn studie een aantal jaren wetenschappelijk onderzoek deed, en in 1977 de doctorstitel behaalde, werd de waarde die ik aan de menselijke rationaliteit toekende er niet minder op. In feite volgde ik de keuze die ik mij door het kerkgeloof had laten opdringen: verstand of geloof, Bijbel of wetenschap, schepping of evolutie. En ik trapte erin. In mijn boeken hoop ik duidelijk te maken dat het onzinnige tegenstellingen zijn, op basis waarvan velen een verkeerde keuze maakten, nog steeds maken, en de kerk leegloopt.
Na nog een anderhalf jaar onder de militaire dienstplicht vertoefd te hebben, begon ik aan mijn specialisatie tot neuroloog, in het Academisch Ziekenhuis Maastricht, waaraan ik tot m’n 62e verbonden was. Aanvankelijk als stafneuroloog, en later als hoogleraar. Ik gaf veel onderwijs, deed patiëntenzorg, en ook veel wetenschappelijk onderzoek waarover ik publiceerde, en waarmee ik jonge mensen kon begeleiden naar hun doctorstitel. In de spaarzame tijd die ik eigenlijk niet had, deed ik aan een hobby: vergelijkende godsdienstfilosofie. Via die omweg kwam mijn belangstelling weer terecht bij Jezus, maar niet ‘Jezus Christus’, of ‘Jezus van Nazareth’. Gewoon Jezus, als historische man van de tijd dat hij nog niet tot uniek eigendom van de Kerk was verklaard. De man had een eigen boodschap, die ik veel interessanter, aannemelijker, en geloofwaardiger (= waard om te geloven) vind dan de aan hem opgehangen christologie van na zijn tijd. Jezus’ eigen boodschap is echter altijd door de Kerk achter de geschiedkundige horizon weggestopt, maar misschien wordt het tijd dat de echte Jezus eindelijk eens opstaat! Hopelijk kan ook een modern denkende kerk Jezus accepteren in zijn eigen hoedanigheid, zonder de christelijke inkleding die na hem op gang kwam en zich als kerkelijke traditie vestigde. Die kerk is op haar retour; jammerlijk en onnodig.
Over die Jezus gaan mijn boeken. Na mijn pensionering had ik er eindelijk tijd voor. De volharding er tien jaar mee bezig te zijn geweest, dank ik aan m’n andere hobby van de ouwe dag: Koreaans Taekwondo. Ik deed er zelfs wetenschappelijk onderzoek naar, en geef er inmiddels al weer meer dan 15 jaar les in.
Dr. Jan Lodder, prof. (Em)