POST 5: TOLSTOJS ZOEKTOCHT NAAR AUTHENTIEKE JEZUSWOORDEN EN HUN EIGENTIJDSE BETEKENIS (09-05-2023).

Een beetje druk gehad de laatste tijd, maar we gaan verder met Tolstoj en de door hem geparafraseerde evangeliënboodschap.

Hoofdstuk 5 heeft als titel: HET WARE LEVEN, met als ondertitel: de uitvoering van de persoonlijke wil leidt tot de dood, volbrengen van de wil van de Vader geeft het ware leven.

Het leven bestaat uit het volbrengen van de wil van de Vader, waarbij ‘de zaken des vleesches’ weinig van belang zijn. Men dient te leven ‘naar de geest’. De wil van de Vader houdt onder meer in goed te doen naar de medemens. Het hele hoofdstuk is een samenraapsel van bepaalde delen van de Bijbelevangeliën, doorspekt met Tolstojs subjectieve interpretaties.

Hoofdstuk 6 heeft als titel: HET VALSE LEVEN, met als ondertitelen: daarom moet de mens, om het ware leven te ontvangen, op aarde afstand doen van het valse vleselijke leven en naar de geest leven.

Het leven ‘naar de geest’ hangt volgens Tolstoj niet af van de dood van ‘het vlees’, en hij die zich overgaf aan de wil van de Vader hoeft geen angst voor de dood te hebben, want men leeft ‘geestelijk’ voort. Het is dus niet het christelijk zoenoffer van Jezus’ lijden en sterven dat het ‘eeuwige leven’ schenkt door in die constructie te ‘geloven’, maar door ‘te doen’ naar de wil van de Vader. Dat doet ‘het ware leven’, dat niet ophoudt met de dood, beërven. Dat vormt ook de achtergrond waartegen Tolstoj Jezus’ woorden uitlegt, waarbij Jezus’ gelijkenissen een allegorische draai in die richting krijgen. Of Jezus dat zo bedoeld heeft, is maar helemaal de vraag, d.w.z.: ik geloof er niks van.

(WORDT VERVOLGD)